سال دیگر...

خوبه .از چند روز پیش حالم خیلی بهتره چون می دونم که الان دیگه اون آدم نیستم (حداقل تا الان سعی کردم بدی های قبل رو بذارم کنار)

سال دیگه این موقع مثه امسالم نمی خوام باشه. می خوام اون روز یعنی ۱۳۸۶/۳/۲۰  خوشحال و سر بلند باشم.

۱ تقویم دارم که هر روز توش ۱ نوشته ی جالب داره . ۲۰ خرداد رو که دیدم (تولد خودم) ۱ جمله نوشته بود که اصلا انگار مخصوص من بود البته مخصوص همه ما آدماس.بدم نمی یاد اینجا هم داشته باشمش:

آنجه سر نوشت من رو تعیین می کنه . شرایط زندگیم نیست بلکه تصمیم های منه

محمد

امید...

نمی دونم چرا انقدر آدم می تونه بد باشه .به اندازه ای که هر چی داره و نداره از یادش میره اونوقت ۱ دونشو که ازت میگیره خدا تازه می فهمی که چی داشتی.

هر سال که میگذره به جای اینکه احساس پیشرفت بکنم بدتر صد مرحله پسرفت می کنم . همین پارسال بودا... چقدر خوبه آدم هیچی نمی فهمه (دوران بچگی) بی خیال زندگی می کنی انگار نه انگار خبری هست . ولی ما آدما نمی دونم از سر چی همیشه وقتی کوچیکیم آرزو می کنیم که :ای خدا چی میشه من ۱۸ سالم بشه . بزرگ بشم . 

ولی وقتی الانم رو میبینم آرزو می کنم که کلاس اول بودم. دیگه دروغ و دورویی و مغرور شدن تو کارت نبود. اما الان چی...

هیچ کاری نمیشه کرد زمان در گذره.

خدایا ۱ خواهش ازت دارم :

مثل بچگی هام دلم و صاف ساده بکن آخه چتد وقته احساس می کنم ازت دور افتادم ...

اما تو همیشه مواظبم بودی . اینبار هم کمکم کن   

یادداشت اول

سلام  به همه ی دوستان عزیزم .

خبر مهم اول: ۲ روز مونده به تولدم من این وب رو راه انداختم.

تولدم مبارک!!!

البته زیاد هم خوشحال نیستم چون عمرم ۱ سال دیگه گذشت و من هیچ کاری نکردم

مثل اینکه خیلی دارم رسمی حرف می زنم .اصلا من این جا بعضی موقع ها میام تا حرف دلم رو بزنم.

اولیشم اینه:

زندگی دل های به هم پیوسته است

                          تا در آن دوست نباشد همه در ها بسته است.

محمد